O traxecto de casa ao IES Elviña:
Todas as mañás o mesmo, levántome apresurada, almorzo, vístome e a correr para non perder o autobús (só en algúns casos) e os outros son a primeira salvo polas persoas que esperan obúsvermello que pasa antescodo instituto,paso dun extremo ao outro.
As persoas que agardan na marquesiña son sempre as mesmas hai unha rapaza en especial que vive no meu edificio pero non teño moito trato con ela e a parte de ser maior ca min non vai ao meu instituto, o caso e que ela sempre perde o transporte do seu centro e ten que levala a nai, pero en fin a min no me importa. Somos moitas as persoas e non acabaría hoxe de describilas así quevamoscon outras que seguro coñecedes. Os que agardan o transporte escolarconmigoson un tal Marcos, Brais e un amigo seu, tamen están Ainhoa e Noelia.
O transporte pasa as 7:55 moi pronto para o meu gustoposaínda estoninsomnia. Séntome na 3ª fila a dereita na ventá. Pasamos por un aparcadoiro, e é a parada de Martin Trillo. A partir de aquívamosfalando,ainda que cando paramos por un paso de peóns ou ben porque hai unha marquesiñavirome a ver o traxecto. Ao chegar Andrespoñesea falar con Martin e eu que non me interesan os deportesno sentido profesionalsumome no camiño. Preto do supermercadohayunha caixa de correo e de vez en cando vese algún madrugadorvotando unha carta. Cando chegamos a un caixeiro, son as oito en punto e na radio cantan unha canción moi graciosa. Pasamos por unha ponte edeladohaiunhasinal de paso de peóns tapadapola maleza. Chegando ao centro hai unha encrucillada e moitos faroles.Xiramosadereita e entramos no recinto escolar agarro a mochila esuboma as costas, comezamos un novo día de instituto.
corrixir
refacer
organizar en parágrafos
contar máis dereito
escribir sen presa