" UN CONTO ALGO RARO..."
- había unha vez unha nena chamada Ariel. Ariel era a princesa dos sete mares, e a ela encantáballe ser como era, unha serea.Cando pasou o tempo ela namorouse dun porquiño que vivía nunha casa de ladrillos, e quiso ir a terra firme para poder casarse con el, pero a seu pai non lle parecía boa idea, porque el quería que casárase cun cangrexo chamado Sebastián, que era o cangrexo con mais fortuna do mar enteiro, e iso para o negocio familiar... iralle ben.Ariel non estaba de acordo ca opinión do seu pai, asique foi a ver a bruxa do mar, Úrsula.Cando chegou a bruxa, un tanto sorprendida díxolle- Ola sobriña querida! e ti por aquí??- Ola tía, que tal estas?- ben miña nena, pero non creo que veñas a verme para saber como estou... - dixo a bruxa, un tanto burlona-- Pois a verdade e que non- Dixo Ariel- Quero que me deas unhas pernas para poder casarme cun porquiño.- Cun porquiño?? Jajajajaja.... se non mo dis ti non o creo, e que pasa con Bob Esponxa? O teu mozo que tanto querías desde que eras pequena?- Ese... Ese xa non me gusta, esta saíndo caesquilo Arenita- Dixo Ariel, algo molesta por ter que sacar o tema-- E Sebastián?- Non me gusta para nada, e un creído tía- E Nemo?- foise a buscar ao seu fillo que secuestrouno un buceador- Entendo... E o problema... e que se non te casas antes de medianoite...- Se non me caso antes de medianoite sé que a miña irmá Rapuncel casarase co seu mozo - Interrumpiu Ariel antes de que acabara de falar a bruxa--Sabes que todos os meus meigallos teñen un risco non?- Seino, e se que corro o risco, pero se non me caso hoxe, o meu porquiño casarase con Carapuchiña vermella, e o padre con botas, só casa unha vez cada dez mil anos... e a miña oportunidade de casarme con el ....- Agora que penso- interrumpiu a tía- Ti non coñeces ao mozo de a túa prima Tiana?- Si, pero creo que é un sapo non?- Si.... por desgraza si.... pero non te preocupes, o teu porquiño casarase contigo, pero a cambio das túas pernas, quero que me des unha cousa: quero unha espátula e un ladrillo humano.- De acordo - dixo Ariel- Pero tía.... dáme as pernas xa! que levamos media hora a falar e non vou poder conseguilo!- vale valeE así, Ariel conseguiu unhas bonitas pernas de modelo.Cando chegou ao bosque, topouse cun lobo, que quería comela, pero ela bailoulle a macarena e de tantas voltas que deu, o lobo mareouse e deixouna ir, e ela correu hacia a casa.Cando chegou o irmán pequeno estaba na súa casa de palla. Saludóuno e preguntoulle polo irmán.Ao final, o irmán esta na casa de Blancaneves asique o foi buscar, o malo e que xa eran as seis da tarde, tiña que darse presa.- Ola Ariel! Canto tempo non?-Ola Blancaneves! si verdade? jajaja... Parece que os anos por ti non pasan os anos, estas guapísima!- Oh Ariel, segues sendo tan simpática - Dixo - Blancaneves- A todo isto... Que querías?- Ah, e verdade, quería saber se esta aquí o porquiño maior-Si! Queres falar con el?- Claro!Despois de falar con el decidiron casarse, e grazas a bruxa, a serea Ariel conseguiu as pernas e as aletas grazas a un amuleto que lle deu.E como todo trato débese cumprir, a bruxa Úrsula, conseguiu a espátula e o ladrillo!E colorín colorado, este conto tan raro se a rematado!
