A CASA MÁIS BONITA QUE VÍN
A casa máis bonita que vín foi onte camiñando cos meus pais , vín unha casa moi bonita , non era moi grande pero tiña unha horta moi grande , na horta tiña un pombal cheo de pombas e moi preto da casa tiña un piorno para almacenar o millo.
A casa tiña un soto cun garaxe para o coche e un alboio onde deixaban as ferramentas para traballar na horta ; na planta primeira tiñan unha lareira cunha cheminea ecendida e tamén os cuartos.
No tellado tiñan un cuarto cunha fiestra moi pequeña na bufarda. Arredor da casa e da horta había un valado como se fose un sebe. E o máis bonito era a canceira cun pequeno can que non paraba de corretear ; tamén me gustaba moito o catavento do tellado que non paraba de xirar.