O CEMITERIO PERDIDO


Naquela noite escura do 31 de Outubro, decidín saír de casa, para ir en busca dun cemiterio perdido, cas súas tumbas, as súas lápidas, os seus ataúdes...


Aquela noite iba moi animado, xa que cría que o iba a atopar, sí, atopeino, pero non creades que fora tan fácil, levoume varias horas.



Cando vin o cemiterio perdido, non pensara que fora así, non sabía que daría tanto medo, daba medo porque había moitas caliveras tiradas pola chan, tumbas destapadas, morcegos voando, cans oubando...



Buf! Iso era unha mansión do terror. De súpeto, decateime de que ocorrían cousas extrañas e, do medo que me estaba entrando saín escopetado para casa e non volvín a ese cemiterio nunca xamais.